به پذیرش مسئولیتی که توش مسئولیت پذیری نباشه .
به واقع بینی که توش همه چی غیر واقعی باشه .
به اخلاقی که هیچ بویی از اخلاق نبرده باشه .
به قرصی که مریض ترت میکنه .
به خاطره ای که همه ی احساس رو برمیگردونه .
به تصویری که ذهن رو غم آلود میکنه .
به نرسیدنی که نزدیک ترت میکنه
و به رسیدنی که دور ترت میکنه .
به مرگی که زندت میکنه .
به زندگی که همه چیو مرگت میکنه !
به گرمایی که اول لمست میکنه .
بعد مثل یه تیکه یخ سردت میکنه .
به شبی که پُر بارت میکنه .
به فردایی که تکرارت میکنه .
به شادی که فقط بادت میکنه .
به غمی که معتادت میکنه .
یه زمستون دیگه گذشت و من هنوز به غم معتادم .
یه روز مسئولیت ، واقعیت و اخلاق رو به هم پیوند میزنم و بعد میمیرم .
مرگ باد .
به من اگر نرسم به آن روز .
به چیزی که همه چیو ترک میکنه .
آزادت میکنه .
درباره این سایت